تک ترانه بابک رادمنش انسان

زندگی را گر توانستی به کام یک نفر شیرین کنی
یا غبار غصه ها را شستشو از خاطر مسکین کنی
حال فریاد زن در کوی و برزن که انسانم من آری انسانم من
عبید خدا خانه آباد شد دلش از غم و غصه آزاد شد
نبخشد خدا بنده ای را که او ز ناشادی دیگران شاد شد
زندگی را گر توانستی به کام یک نفر شیرین کنی
یا غبار غصه ها را شستشو از خاطر مسکین کنی
حال فریاد زن در کوی و برزن که انسانم من آری انسانم من
شکر به درگاه دوست روزی ما دست اوست
دل شکنی نیک نیست دل نشکستن نکوست
ای ز خدا نان خور نان کسی را مبر
بی بن و ارزان مباش باش گران همچو در
بی بن و ارزان مباش باش گران همچو در
زندگی را گر توانستی به کام یک نفر شیرین کنی
یا غبار غصه ها را شستشو از خاطر مسکین کنی
حال فریاد زن در کوی و برزن که انسانم من آری انسانم من