تک ترانه سینا پارسیان آقا و خانم طبیعت

تو گندم زار موهام نگاهت جو میکاره
که هر سال مزرعه م با سال قبلش فرق داره
آهای خانوم بارونی با این خاک بیابونی
یه کاری کن که حاصلخیز تر باشه تو میتونی
یه فنجون چایی با تو شرابه اصلا انگار
چقدر جذاب تر میشی میون دود سیگار
آهای آقای دریایی من و تو توی تنهایی
میتونیم غرق شیم عین شکر تو وسعت چایی
اسم تو رو تن شاخه خشک درخت اگه هک بشه گل میده
عشق تو آدمو خواهی نخواهی به سمت بهشت هول میده
با صدای نازت سکوت رو از یاد میبرم
واژه های غنچه وار تو گل میده توو سرم
از تو یاد گرفتم پریدنو با تو میپرم
من خودم تمام کشت هر سالت رو میخرم