تک ترانه علی پورصائب خدا

خدا توی قلب همون کودکه که چهرش مث برگها زرد شد
تو دسته گلای پسر بچه ای که حالا برای خودش مرد شد
خدا تو قلم موی نقاشیه که رو بوم عکس غمو میکشه
گاهی سیب و حوا و گاهی بهشت گاهی چهره آدمو میکشه
گاهی چهره آدمو میکشه …
یه وقتایی طرز نگاهای ما به زیبایی خوشه گندمه
خدا جای دوری نباید باشه خدا لا به لای همین مردمه
خدا لا به لای همین مردمه خدا لا به لای همین مردمه
خدا توی دستای اونیه که جلوش خیلی راحت داری میگذری
میدوئه جلوت سبز میشه میگه آقا یک دونه فال ازم میخری
خدا توی چشمای اونیه که با حسرت گلاشو سوا میکنه
یه وقتایی کفش قشنگش رو هم داره پشت شیشه نگاه میکنه
داره پشته شیشه نگاه میکنه …
یه وقتایی طرز نگاهای ما به زیبایی خوشه گندمه
خدا جای دوری نباید باشه خدا لا به لای همین مردمه
خدا لا به لای همین مردمه خدا لا به لای همین مردمه